Z połączenia stali nierdzewnej ze zwykłą stalą powstają trwałe i odporne produkty. Sam proces pozwala zaoszczędzić koszty produkcyjne, a efekty zadowolą nawet najbardziej wymagających. Warunek jest jeden. Spawanie stali nierdzewnej ze zwykłą musi być wykonywane i nadzorowane przez doświadczonych specjalistów, którzy znają cechy poszczególnych produktów. Zobacz, które metody sprawdzą się najlepiej.
Stal nierdzewna a stal zwykła — różnice między surowcami
Zanim przybliżymy metody spawania stali nierdzewnej ze zwykłą, w pierwszej kolejności warto bliżej przyjrzeć się cechom tych produktów. Różnice materiałowe wynikają w tym przypadku zarówno z innego składu chemicznego jednej jak i drugiej stali, ich innego zastosowania, a także różnych właściwości stali.
Skład chemiczny stali nierdzewnej i stali zwykłej (węglowej)
Skład chemiczny stali ma kluczowe znaczenie dla powodzenia wszystkich procesów prowadzonych z jej użyciem. Stal zwykła, zwana inaczej węglową, to połączenie żelaza z węglem śladowymi ilościami innych pierwiastków. Stal nierdzewna, choć również zawiera i węgiel, to w jej składzie pojawia się dodatkowo chrom (minimum 10,5%). Różnice są niewielkie, ale znaczące dla późniejszego zastosowania poszczególnych rodzajów stali.
Odporność materiałowa stali nierdzewnej i stali węglowej
Zauważalne różnice między stalami wynikają również z ich różnej odporności. Stal zwykła jest podatna na rdzewienie, szczególnie wtedy, gdy ma bezpośredni kontakt z wilgotnym lub agresywnym środowiskiem.
Stal nierdzewna jest z kolei znana ze swojej doskonałej odporności na korozję. To wszystko dzięki cienkiej warstwie tlenku chromu, która tworzy się na jej powierzchni. To ona chroni materiał przed działaniem wilgoci i innych czynników zewnętrznych.
Wytrzymałość stali nierdzewnej i stali zwykłej
Stal zwykła i stal nierdzewna różnią się także wytrzymałością. Wyższą charakteryzuje się stal zwykła. Jest odporna na rozciąganie, dlatego często stosuje się ją w konstrukcjach, które wymagają dużej wytrzymałości, a niskich nakładów pieniężnych.
Stal nierdzewna jest bardziej odporna na zmęczenie materiałowe i ma większą elastyczność. Wykorzystywana jest wszędzie tam, gdzie wymagana jest trwałość i odporność materiału na uszkodzenia mechaniczne. Znajduje zastosowanie m.in. w sprzętach medycznych.
Spawanie stali nierdzewnej ze zwykłą stalą
Znając różnice w składzie chemicznym i właściwościach obu stali, nietrudno wywnioskować, że spawanie stali nierdzewnej ze zwykłą to proces trudny i wymagający. Z tego względu, aby otrzymać trwałe i odporne połączenia, konieczne jest zastosowanie odpowiednich metod spawania.
Te najpopularniejsze, ale i jedne z łatwiejszych, to techniki, które mimo wszystko wymagają dobrej znajomości materiałowej i dużego doświadczenia specjalistów.
- Metoda MIG/MAG — to jedna z łatwiejszych metod do łączenia stali nierdzewnej z węglową. W tym przypadku do spawania wykorzystywane są druty o wysokiej zawartości niklu. Jako gaz osłony w procesie stosowana jest z kolei mieszanka argonu z dwutlenkiem węgla.
- Metoda spawania TIG — to zdecydowanie bardziej precyzyjna metoda łączenia niż MIG. Stosowana szczególnie w przypadku cienkich elementów.
- Spawanie łukowe elektrodą otuloną (metoda SMAW) – to popularna metoda łączenia ze sobą różnych metali, a w tym również stali nierdzewnej ze stalą zwykłą. Proces ten odbywa się w sposób ręczny — spawacz używa elektrody otulonej, która stapia się pod wpływem łuku elektrycznego. W ten sposób powstaje spoina.
- Spawanie gazowo-tlenowe OAW — to metoda spawania, w której wykorzystuje się płomień generowany przez mieszankę tlenu i acetylenu. To starsza forma spawalnictwa, znana od wielu lat. Aktualnie stosuje się ją nieco rzadziej, z uwagi na problem wynikający z kontroli temperatury i ograniczenia związane z jakością powstałej spoiny. Warto podkreślić, że ta technika wymaga dużej precyzji i dokładnej znajomości pracy z materiałami.
Łączenie stali nierdzewnej ze stalą zwykłą jest możliwe. W procesie należy jednak zwrócić uwagę na różnice materiałowe, przez które spawania może być problematyczne. konieczny jest dobór właściwych metod spawania, ale również korzystanie z wiedzy doświadczonych specjalistów.